Jeżeli chcemy rozmnażać naszego cavisia, należy najpierw uzyskać dla niego status zwierzęcia hodowlanego.
Potwierdza on typowy dla rasy eksterier (czyli wygląd), prawidłową psychikę oraz – poprzez wyznaczenie granicy wieku – zapobiega niekorzystnemu dla zdrowia, zbyt wczesnemu wykorzystaniu zwierzęcia do rozrodu.
Prawo do rodowodu uzyskuje potomstwo zwierząt hodowlanych.

SUCZKA HODOWLANA
Do hodowli dopuszcza się cavalierkę, która spełni następujące wymogi:

1. jest zarejestrowana w Związku Kynologicznym oraz wpisana do Polskiej Księgi Rodowodowej (PKR)

2. ukończyła 18 miesięcy,

3. uzyskała, wystawiana na wystawach ZKWP, po ukończeniu 15 miesięcy, w dowolnej klasie (młodzieży, pośredniej, otwartej, championów), od co najmniej dwóch sędziów, trzy oceny: doskonałe lub bardzo dobre, z czego jedna musi być uzyskana na wystawie międzynarodowej, klubowej lub specjalistycznej.

Jeśli spełnimy wszystkie te wymogi udajemy się z dokumentami naszej suczki (3 karty ocen z wystaw + oryginał rodowodu) do naszego oddziału ZK i  składamy je na ręce Kierownika Sekcji (lub ew. Przewodniczącego Oddziałowej Komisji Hodowlanej). Tam czy to od ręki, czy po określonym czasie odbieramy rodowód z wpisem „SUKA HODOWLANA” i odpowiednią adnotacją. Od tego czasu nasza cavalierka jest suczką hodowlaną i możemy spokojnie i z rozwagą przygotowywac się do jej pierwszego krycia.

Warto też dodac, że: – Suka traci uprawnienia hodowlane z dniem 31 grudnia roku, w którym ukończyła 8 lat. – Oddziałowa Komisja Hodowlana, na wniosek hodowcy, może zezwolić na dalsze używanie do hodowli suki, która ukończyła 8 lat, pod warunkiem, że jest ona w bardzo dobrej kondycji i dawała wartościowe potomstwo. – Skreśla się z ewidencji sukę hodowlaną w przypadku ustania członkostwa właściciela (np. w wyniku nie opłacania składek). – Należy ograniczyć mioty suczki do jednego w roku kalendarzowym.

PIES-REPRODUKTOR
Do kryć dopuszcza się cavaliera, który spełnia następujące wymogi:

1. Jest zarejestrowany w Związku Kynologicznym oraz wpisany do Polskiej Księgi Rodowodowej (PKR).

2. Ukończył 15 miesięcy.

3. Uzyskał, na wystawach ZKWP, po ukończeniu 15 miesięcy, w dowolnej klasie (młodzieży, pośredniej, otwartej, championów), od co najmniej dwóch sędziów, trzy oceny wyłącznie doskonałe, z czego jedna musi być uzyskana na wystawie międzynarodowej, klubowej lub specjalistycznej.

4. Jeśli piesek jest zarejestrowany w uznanej przez FCI zagranicznej organizacji i spełnia jej wymogi hodowlane, może być użyty przez członków ZKwP bez dodatkowych wymogów, również jeśli czasowo przebywa w Polsce.

5. Jeśli reproduktor jest importowany z zagranicznej organizacji zrzeszonej w FCI, wtedy nastepuje jego umieszczenie na liście reproduktorów, o ile spełniał poprzednio lub uzupełni (po zarejestrowaniu w naszym Związku) wymogi na reproduktora zamieszczone w Regulaminie Hodowli Psów Rasowych ZKwP.

Skoro spełnimy wszystkie te wymogi, udajemy się z dokumentami naszego przyszłego reproduktora (3 karty ocen z wystaw + oryginał rodowodu psa) do naszego oddziału ZK i tam składamy je na ręce Kierownika Sekcji (lub Przewodniczącego Oddziałowej Komisji Hodowlanej). W rodowodzie zostaje dokonany wpis „PIES REPRODUKTOR” i odpowiednia parafka, a od dnia wpisu nasz piesek jest pełnoprawnym reproduktorem i może kryc suczki zarejestrowane w ZKwP.

Warto tez dodać, że: – Dla reproduktorów nie ustala się górnej granicy wieku hodowlanego ani limitu kryć. – Skreśla się z ewidencji reproduktora w przypadku ustania członkostwa właściciela.

W szczególnych przypadkach, psy/suki nie mogące uzyskać kwalifikacji hodowlanej na wystawach, mogą ją uzyskać na podstawie indywidualnego przeglądu kwalifikującego do hodowli.
„Nie mogące uzyskać kwalifikacji” na wystawach nie oznacza wyjątkowego braku urody czy odstępstwa od wzorca, a np. niedziedziczne błędy powstałe w wyniku urazu czy wypadku (brak oka/krzywo zrośnięta po złamaniu łapa, powodująca utykanie/krótkie uszko uszkodzone przez mamę w trakcie porodu/fragment nieowłosionej skóry po chorobie czy wypadku itp.).
Właściciel takiego zwierzęcia starając się o uzyskanie uprawnień, musi po uzyskaniu zaświadczenia od lekarza weterynarii, że jego pupil nie wykazuje cech schorzenia odziedziczalnego czy też wad będących przeszkodą w reprodukcji, składa w swoim oddziale do Oddziałowej Komisji Hodowlanej wniosek o dopuszczenie do indywidualnego przeglądu kwalifikującego do hodowli.
Przeglądu, po uiszczeniu przez właściciela stosownej opłaty (jest to koszt obecnie ok.1000 zł) dokonuje sędzia międzynarodowy u zwierzęcia nie młodszego niż 15 miesięcy.

Warto wiedzieć, że: Unieważnia się uprawnienia hodowlane oraz wykreśla się z rejestrów zwierzę, które na dwóch wystawach przez dwóch różnych sędziów zostało zdyskwalifikowane za agresję w stosunku do ludzi.

Takie są wymagania regulaminowe.

Jako hodowcy i miłośnicy cavalierów, którym nieobojętny jest los rasy i poszczególnych jej przedstawicieli, gorąco propagujemy – nieobowiązkowe, ale bardzo pożądane wykonanie badań w kierunku chorób genetycznych – zwłaszcza w przypadku reproduktora.
Komplet badań dla naszej rasy obejmuje:
-badanie serca w kierunku MVD,
-badanie DNA w kierunku CC i DE (zespołu kręconej sierści i suchego oka) oraz EF (Episodic Falling),
-badanie oczu w kierunku chorób genetycznych,
-badanie w kierunku Patella Luxation (zwichnięcie rzepek kolanowych),

Szczególnie wartościowym dla hodowcy, chociaż obecnie dość rzadkim, ze względu na koszt i dostępność, jest badanie w kierunku SM (syryngomyelia – jamistość rdzenia kręgowego) za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI).

Można ew. dodatkowo wykonać badanie stawów biodrowych w kierunku dysplazji.

Pamiętajmy – do hodowli starajmy się używać zwierząt nie tylko pięknych, ale przede wszystkim zdrowych!
Właścicielom suczek radzimy zawsze pytać wybranego reproduktora o certyfikaty badań, właścicielom reproduktorów – prosić hodowcę o przebadanie suczki/kandydatki do krycia.
Chętnym na malucha polecamy pytać hodowcę o badania rodziców.

To naprawdę ważne! Pies niekoniecznie idealnie zgodny z wzorcem nie uczyni nam swoją niedoskonałością urody większego kłopotu, piesek chory cierpi, a życie z nim i jego chorobą może być bardzo uciążliwe.

opracowała: Bogusia Stolarz
uaktualnienie 2018: Ninka Władzimiruk