Związek Kynologiczny w Polsce dopuszcza, aby hodowca przekazywał swoje maluchy po ukończeniu przez nie 7-go tygodnia życia. Odbierając psiaka w tym wieku, jego nowy właściciel otrzymuje zwykle od hodowcy książeczkę zdrowia, w której odnotowane są wszystkie zabiegi profilaktyczne, którym został on do tego czasu poddany, tzn. powinien mieć za sobą jedno szczepienie przeciwko (najczęściej) nosówce i parwowirozie oraz terminy przeprowadzonych odrobaczeń. Zazwyczaj lekarz weterynarii, który przeprowadził te zabiegi, wpisuje w odpowiednich rubrykach daty następnych szczepień ochronnych, a także zalecane terminy odrobaczania.
Istnieje kilka „szkół”, w jakim wieku najlepiej poddać szczenięta szczepieniom. Najbardziej popularnym „terminarzem” szczepień wśród hodowców i lekarzy weterynarii jest czas ukończenia przez maluchy 6, 9 i 12 tygodnia życia. Każde kolejne szczepienie jest bardziej rozszerzone, to znaczy powinno uodpornić szczeniaka przeciwko coraz to większej ilości chorób.
Z kolei pierwsze odrobaczenie przeprowadza się w wieku 3 tygodni i powtarza się je kilkakrotnie w różnych odstępach czasu, zależnie od rodzaju zastosowanego przez hodowcą preparatu.
W tej chwili badania psychologii psa, jego rozwoju emocjonalnego i psychicznego, zalecają aby maluch nie opuszczał swojego „stadka”, matki i rodzeństwa przed ukończeniem przez niego 10 tygodnia życia, a nawet sugerują, żeby socjalizował sie do 12, 14 tygodnia. Coraz więcej szanowanowanych hodowli stosuje sie do tych zaleceń, wydając szczenięta dopiero po ukończeniu 10 tygodnia. A dlaczego jest to tak ważne dla malucha?
Po pierwsze – zdrowy szczeniak po urodzeniu otrzymuje wraz z siarą mamy niezbędne przeciwciała przed wszelkimi chorobami, na które jego mama została skutecznie zaszczepiona. I te przeciwciała chronią malca w zasadzie do 6 tygodnia życia i szczepienie w tym właśnie wieku , ze względu na krążące jeszcze w jego krwi przeciwciała „matczyne” nie zawsze jest skuteczne. Dlatego tak ważne dla jego uodpornienia jest powtarzanie szczepień przynajmniej 2x w odpowiednich odstępach czasu, aby „wstrzelić” się w odpowiedni dla rozwoju jego systemu immunologicznego czas.
Zdarza się niestety, iż system odpornościowy psiaka nie działa tak jak powinien. Dlatego większość hodowców, aby zabezpieczyć szczenięta przed niekorzystnymi wpływami środowiska, podaje noworodkom „esencję” odpornościową.
Na polskim rynku dostępny jest wspaniały preparat „BAYPAMUN” firmy Bayer, preparat , który mobilizuje organizm nawet takiego maluszka, do wytwarzania nieswoistych przeciwciał, które generalnie wzmagają jego odporność przeciwko różnorakim wirusom i bakteriom. Wskazanym jest, aby podanie tego preparatu powtórzyć nawet kilkakrotnie.
Po drugie – pobyt maluszka „w stadzie”, razem z rodzeństwem oraz mamą, a czasami nawet większą ilością psiaków mieszkających w hodowli, ma zbawienny wpływ na jego socjalizację i póĽniejsze odbieranie świata, który go otacza, przyzwyczaja się w „gromadzie” do różnorakich hałasów, głosów i sytuacji, uczy się życia w „stadzie”, którym w przyszłości będą jego „ludzie”!
Maluch 7 tygodniowy, wyrwany w wieku, w którym dopiero zaczyna się kształtować jego osobowość i psychika, czasami sobie z tym ogromem wrażeń nie radzi, co odbija się fatalnie na jego przyszłym charakterze.
Reasumując, pragniemy poniżej przedstawić zalecany program profilaktyczny, przez który powinien przejść szczeniaczek (każdej rasy).
| Odrobaczanie – w wieku 3,4 i 5 tygodni – przed każdym następnym szczepieniem – następnie w odstępach co 3 m-ce – a także w każdym przypadku podejrzenia lub potwierdzonego zarobaczenia Programy szczepień II. wersja |
Skład szczepionek może się różnić, zależnie od producenta szczepionki ( mogą one zabezpieczać przeciwko jeszcze większej ilości chorób). Należy jednak pamiętać, że organizm psiaczka może sobie nie poradzić z tak „ogromną” pracą nad wytwarzaniem takiej różnorodności p/ciał. Dlatego wskazanym by było, aby, jeśli jest taka konieczność i możliwość, „doszczepiać” psiaka co jakiś czas szczepionkami mniej „złożonymi”. Jeśli zawierają one obok czegoś „nowego” np. ponownie zabezpieczenie przeciwko czemuś, co zostało już podane – nie szkodzi, takie przypominające szczepienia mogą tylko pomóc w „wypracowaniu” odporności.
Zasadą jednak jest to, iż pierwsze szczepienie, wykonywane w wieku 6 tygodni zawsze jest p/nosówce i parwowirozie, nie powinna to być szczepionka o szerszym działaniu ze względu na mało rozwinięty ( lub jeszcze wogóle ) układ odpornościowy malca i nie można go za bardzo obciążać.